Çocuklar doğal yemek ve sağlıklı beslenme

Bir anne olarak içimi en çok acıtan şeylerden biri kızıma gelecekte sevdiği bir anne yemeği anısı, tadı ve kokusu bırakamamaktır. Bizim kuşak evde oturan annelerimizin yaptığı yemek kokularıyla karşılandı. O zamanlar kimsenin bilmediği organik sözcüğünün karşılığını katbekat özümseyerek büyüdü. Bütün bunlar normaldi ve başka türlüsü düşünülemezdi.

Yemek aslında sadece bir karın doyurma aracı değildir, yemek özellikle anneler yapınca sevginin paylaşılmasıdır, ellerden akan sevginin yemeğe katılmış haliyle lezzetlenir aslında yemekler, kullanılan malzemenin iyi olması yetmez. O yüzden de anne yemeğinin yeri çok ayrıdır.
Anneler çalışmaya başlayınca yemek sektörü de kendini hemen bu yeni duruma uydurdu, hazır yemekler, doğranmış domatesler ve soğanlar, dondurulmuş gıdalar rafları doldurdu. Ne yaparsam yapayım, alelacele alışverişten sonra sadece karın doyurmak için hazırlamaya çalıştığım şeyler annemin pişirdiklerinin tadını vermiyor. Bu yüzden kızım çok nadir pişirdiklerimi beğeniyor, bazen beğendim dese de yemekler yenilmediği için çöpe gidiyor.

Geçen gün New York’a gittik Transformalnefes eğitmenliği eğitimi için. Tabii biraz da dolaştık. Her şey tüketim üzerine kurulu. İnsanlar iş sonrası yemeklerini büyük marketlerdeki büyük paketlerden alarak hazırlıyorlar. Hazır yemeklerin olduğu bölümden kartonlar dolduruluyor, tarttırılıyor, fiyatı ödeniyor ve plastik kaşık ve çatallarla yandaki masalara oturularak yeniyor. Marketten yukarı çıkan yürüyen merdivenden aşağıya baktığımda insanları bir film karesi gibi izledim. Herkes o kadar çöp görüntüsünün içinde (karton tabaklar, bardaklar, plastik kaşıklar ve bir sürü paket kağıdı) yemeklerini bulup kaşıklıyorlardı. Görüntü tam anlamıyla estetikten uzak ve iğrençti. Midem bulandı. Modern dünya denen kavram aslında insanları bir tür mağara adamı kıvamına getirmiş, kimsenin haberi yok. Kimse normal tabak kullanmıyor. Eğer düzgün yemek yemek istiyorsanız pahalı restoranlara gitmek zorundasınız, orada da masa örtüsü kağıt ve siz kalkınca çöpe atılıyor.
Daha sonra bir mağazadaki tezgahtar ve bir taksici ile Türkiye’den geldiğimiz konusunda konuştuk. İlk söyledikleri ‘ Oooo good food!’ (iyi yemek) oldu. Hele tezgahtar bir Türk ile evlenmek istediğini söyledi, sanırım midesine düşkündü.
Lafı çok uzatmayayım, çalışan anneler de olsak, yemek kültürümüze sahip çıkmak, çocuklarımıza estetik bir masada yemek kültürünü, sağlıklı beslenmeyi aşılamak zorundayız. Her ne kadar psikolojilerine dikkat etmek gerekse de aynı oranda da yediklerine dikkat etmek zorundayız. Olabildiğince fast food restoranlarından uzakta, asitli içecek alışkanlığına yer vermeyecek beslenme düzenleri yapmamız gerekli. En önemlisi de bunu gözümüzde büyütmeden ve mükemmelleştirmeden yapmalıyız ki, öncelikle biz buna uyalım.
Çocuklarımızın geleceği için bu o kadar önemliymiş ki, benim bunu farketmem için New York’taki o restorana gitmem gerekti. Umarım sizler benden önce farketmişsinizdir tüm bunları.